Książka „Tak i nie” autorstwa Czesława Bieleckiego to wydane w lipcu 2021r. eseje z Kręgu Kultury Paryskiej i fragmenty korespondencji z Giedroyciem.

W RDC można wysłuchać krótkiej dyskusji na temat publikacji – LINK

Informacja o spotkaniu autorskim podana przez Instytut Książki – Wydawcę – LINK

Poniżej fragment wprowadzający z książki „Tak i nie” Czesława Bieleckiego.

Gdy pojawiłem się po raz pierwszy na spotkaniu z Redaktorem

w Maisons-Laffitte, on miał siedemdziesiąt trzy lata, a ja przekroczyłem

trzydziestkę. Pisząc te słowa, jestem tuż przed osiągnięciem wieku

Jerzego Giedroycia w roku 1979 i zastanawiam się, jak dzisiejszego

trzydziestolatka wprowadzić w ten wyjątkowy dla Polski czas, który

przeszło moje pokolenie – pokolenie ’68 roku. Za nami dwadzieścia lat

oporu i walki o wolną, demokratyczną Polskę i już ponad trzydzieści

lat niepodległości. No, niepełne trzydzieści, bo dopiero w 1993 roku

wojska sowieckie wycofały się do Rosji, a w 1997 została przyjęta w referendum

nowa Konstytucja. Dla Polaków – państwowców i zwolenników

myśli niepodległościowej, liczą się fakty i miary bezwzględne.

Książka „Sztuka budowania. Współczesny paradygmat” została wydana w 2013 r.

Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania – res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury.

W czterech częściach (Myślenie dla działania, Granice konstruowania, Budowanie miasta, Jak mieszkać w historii) autor formułuje otwarty katalog zasad sumujących wiedzę i doświadczenie architektów, których dzieła uważa za poruszające i inspirujące, niezależnie od czasu ich powstania. Opowiada się za teorią architektury użyteczną dla różnych nurtów i rodzajów twórczości pod warunkiem, że mieszczą się w transcendentnej perspektywie sztuki, nie kończącej się na tu i teraz. Próbuje wyznaczyć współczesny paradygmat tak, by służył ochronie kultury przed erozją.

Pozycja „Wizja Polski” ukazała się w 2007 r.

Rzecz w tym, aby dać Polakom poczucie klasy, jakości, techniki organizacji, które spowodują szacunek dla państwa jako stróża spraw publicznych – dobra wspólnego. Im mniejsza będzie władza państwa polskiego nad Polakami, tym silniejszy będzie solidarny naród i społeczeństwo.
Jest bowiem wiele przyczyn, dla których Polska przegrywa zwycięstwa i karleje właśnie wtedy, gdy mogłaby – mocą sił wewnętrznych i koniunktury zewnętrznej – znów dźwignąć się do wielkości. Byliśmy świadkami polskiej autodestrukcji tak samo w fazie transformacji po Okrągłym Stole i niezgody na dekomunizację, jak jesteśmy wtedy, gdy młode kadry niedoszłych kombatantów próbują obalać wszystkie autorytety, licząc na zajęcie ich miejsc na pustych cokołach.
Polska autodestrukcja wynika z braku koncentracji, może nawet niezdolności do koncentracji w momencie zwycięstwa, z pychy, z niezgody na hierarchię. Cwałująca ambicja każdorazowych zwycięzców każe im wierzyć, że 38-milionowym narodem da się rządzić przy pomocy własnej kliki, familii, pretorianów. Nie ma w tym śladu zrozumienia, że największym atutem Polaków jest ich samodzielność, inteligencja, inicjatywa, fantazja – zgoda – zbyt nieokiełznane, ale gdy się je okiełzna – Polacy zasną. W naszym kraju plany długofalowe wyparowują natychmiast z głów, wzrok mętnieje, powieka sama opada. Tu liczy się coś, co następuje dzisiaj, jutro, pojutrze, jeszcze za tydzień, a najdalej za miesiąc. Reszta to mowa-trawa, trele-morele, tu dzieci śpiewały “w nocy nalot w dzień łapanka”, “nie chcemy komuny, nie chcemy i już”. Każdy rządzący, jeśli nie zrozumiał tego “i już” w zestawieniu z grozą i nudą komuny, nie zrozumiał nic z Polaków i Polski.

str. 11-12, artykuł pt. “Wizja Polski”, 2006 r.

Książka „Więcej niż architektura. Pochwała eklektyzmu” wydana została w 2005 r.

Posiadłość Czesława Bieleckiego w Bartoszówce została doceniona i wymieniona w „Great Villas of Poland”.

Więcej zdjęć oraz szczegółów o zabudowie na stronie www.dim.com.pl 

Książka „Jest alternatywa” wydana została w 2014 r. Czesław Bielecki przedstawia swoje diagnozy i formułuje wybory, przed którymi stoimy. Pokazuje sploty problemów i fałszywe alternatywy, wszystko to, czego polska klasa polityczna nie ma odwagi rozstrzygnąć. Pokazuje jak, zachowując tożsamość, przezwyciężyć naszą mentalność. To ona prowadzi do notorycznego marnowania kapitału ludzkiego i intelektualnego, a w konsekwencji – przegrywania zwycięstw. Autor jest wierny swemu mottu: Każdy wie tyle, ile wiedzieć chce. Szczególnie w polityce.

Publikacja „Z celi do celi. Listy do żony” to wydany w 1990 r. zapis listów Bieleckiego pisanych w trakcie odbywania aresztu jako więzień polityczny.

Poniżej fragment jednego z listów:

„Życzę Ci, żebyś odnalazła się w swoim zawodzie (pamiętasz ostatnie zwiedzanie budowy kościoła?) i – jeśli mogę moje marzenia łączyć z Twoimi – żebyśmy odnaleźli się w nim razem. Żebyśmy byli wierni sobie samym i sobie wzajemnie. I na zakończenie: żeby było nam dalej tak dobrze ze sobą jak dotychczas. I żebyśmy pozostali na wolności równie wolni jak w więzieniu i kochali się z bliska tak, jak na odległość.
Ponieważ prawo kontrastu jest wszechobecne, zamykam oczy i widzę Twoje toczone ramiona, zręczne dłonie, kolory świeżych warzyw i czerwień mięsa. Po chwili siedzimy nad krwistymi befsztykami i bryndzą i polentą, a potem ostra salade, sery i wino i -sami dla siebie na deser – najlepszy z możliwych. Pamiętaj, kiedy będzie Ci – oby jak najrzadziej! – ciężko beze mnie, że każdy dzień, który przeżyłem z Tobą był – z wszystkimi rozkoszami i stresami naszej miłości – właśnie takim, jakim wymarzyłem go sobie w młodości. Dzień, który jest początkiem i końcem nocy.”

Publikacja listów Bieleckiego była jedną z głównych inspiracji do napisania pracy przez Grzegorza Banasika z Instytutu Badań Literackich PAN pt. „List więzienny w świetle rygorów cenzury. Rekonesans” – fragment poniżej:

„(…) Bielecki, pomimo nałożonej sankcji, nie zaprzestał praktyki regularnego pisania listów. Pokazuje to, że czynność ta w warunkach odosobnienia przekształciła się w pewien rytuał więziennego życia (…)”

G. Banasik, List więzienny w świetle rygorów cenzury. Rekonesans

„Scenarzysta” to książka Czesława Bieleckiego wydana w 2009 r. Powieść ta zdaje się być przenikliwym rozliczeniem naszych dziejów ostatniego czterdziestolecia. Al, Polak żydowskiego pochodzenia, intelektualista walczący z Peerelem od 1968 roku, już nie żyje. Amerykanin Frank usiłuje napisać o nim scenariusz filmu i dokumentuje polską rzeczywistość przed i po upadku „komuny”. Czy jej bohater pomoże nam zrozumieć nasz los?

Poniżej jej fragment:

„Na dziedziniec Uniwersytetu Warszawskiego z Krakowskiego Przedmieścia wchodzimy barokową bramą z misternie kutą kratą. Na murze po lewej stronie , w arkadowej niszy jest tablica upamiętniająca wydarzenia Marca ’68. Na odlanym w brązie powiększeniu kartki papieru ze śladami złożenia maszynową czcionką uwieczniono cytat z Norwida: „Nie trzeba kłaniać się okolicznościom, a faktom kazać, by pod drzwiami stały”. Idąc dalej wzdłuż muru, mijamy dawny gmach Biblioteki Uniwersyteckiej  z kopułą i zegarem. Skręcamy w lewo do Audytorium Maximum. Tamtej marcowej wiosny najzabawniejsze były nakrycia głów tajniaków. Zafasowali w nadmiarze futrzane czapki, przypominające kształtem baranice sowieckich generałów. No i te szare jesionki od jednego krawca. Tak udawali aktyw robotniczy.

Frank siedzi w pustym Audytorium Maximum, przypominając sobie sceny z Marca. W filmie będzie to dwadzieścia jeden lat później. Początek pamiętnego roku 1989 (…) „.

Recenzje „Scenarzysty” napisali m.in. Marek Nowakowski, Ryszard Bugajski i Hanna Krall.

„Plan akcji” to książka Czesława Bieleckiego wydana w 1997 r.

Co w nas i wokół nas hamuje radość tworzenia, radość budowania własnego państwa, słowem tego wszystkiego, za co wreszcie możemy wziąć odpowiedzialność? Co musimy zmienić w sobie, aby uwierzyć, że przeżywamy moment dziejowy? Dlaczego tak mało jest pasji, młodości duchowej, skoro Polska mimo wszystko idzie do przodu?

Poniżej jej fragment:

„Na mój prywatny użytek dzielę ludzi na ludzi sposobów życia i ludzi celów życia. Oczywiście sposób życia też jest celem. Cel zaś wyznacza sposób życia. Nie zmienia to w niczym zasadniczego podziału wynikającego z ukierunkowania osobowości: ludzie o określonym sposobie życia naginają do niego cele, ludzie celów naginają do nich swoje życie. W polityce oznacza to, że cele publiczne i decyzje ich dotyczące są faktycznie podporządkowane prywatnemu stylowi myślenia, życia oraz bycia polityków. Polska potrzebuje dziś profesjonalizmu w polityce. Ale nie urzędników, którzy próbują administrować tym, co trzeba często dopiero zbudować. W drugim przypadku poczucie obowiązku wobec samego siebie (kryterium znacznie ważniejsze niż deklaracje o patriotyzmie czy oddaniu demokracji) powoduje, że człowiek polityki jest gotów podporządkować swoje życie realizowaniu celów i przekonać do tego innych.”

Wydawnictwo założone przez Czesława Bieleckiego i Jana Krzysztofa Kelusa powstało w 1982 roku w odpowiedzi na wprowadzenie stanu wojennego i ograniczenia wolności słowa.

Zarys powstania i działalności Wydawnictwa CDN opisany został tu: LINK

Z pełną historią Wydawnictwa CDN można zapoznać się dzięki publikacji Mateusza Fałkowskiego „Biznes patriotyczny. Historia Wydawnictwa CDN” (Europejskie Centrum Solidarności, Warszawa-Gdańsk 2011).

Maciej Poleski – właśnie pod tym pseudonimem tworzył Czesław Bielecki. Ciężkie czasy PRL-u i wszechobecnej cenzury sprawiły, że stał się on jedną ze sztandarowych postaci opozycyjnej działalności okresu 'komuny’ w Polsce. We współpracy z J.K. Kelusem i U. Sikorską stworzył wywrotową na swoje czasy publikację „Mały konspirator”.

Europejskie Centrum Solidarności otrzymało kilkaset dokumentów związanych z działalnością Solidarności Walczącej, a wśród nich oryginalne egzemplarze „Małego Konspiratora” drukowane w latach 80. Według specjalistów z ECS mają one dużą wartość historyczną. Zobacz więcej tu: LINK

Ta pozycja literacka, jak i inne sygnowane nazwiskiem Poleski, wydawana była przez niezależne polskie Wydawnictwo CDN. Założycielem struktury wydawniczej – obok Jana Krzysztofa Kelusa – był sam Czesław Bielecki.

Tekst z 1983 roku wydany został także w języku angielskim (plik poniżej).

Czesław Bielecki - The Little Conspirator

Czesław Bielecki - Mały Konspirator

Książka Czesława Bieleckiego „Gra w miasto” została wydana w 1996 r.

O publikacji przeczytać można m.in. w artykule Rzeczpospolitej LINK

„Książka ta ma być jak miasto, jest podobnie nieskończona. Mapa jej treści przybrała kształt pięciu placów otoczonych zabudową rozdziałów. Wybierając własną drogę wśród nich warto pamiętać, że przestrzenie dla mnie nie znane są być może właśnie najbliższe Czytelnikowi. Zrobiłem wszystko, aby nawet błądząc w poszukiwaniu rzeczy znanych — nie nudził się. Postanowiłem pokazać humanistyczny aspekt gry w miasto ludziom techniki; techniczną i organizacyjną jej stronę tym, którzy obserwują powłoki kulturowe nie wnikając w ich zawartość, przyczyny powstawania i sposoby formowania. Napisałem tę książkę tak, aby każdy znajdował w niej to, co go interesuje. Poszczególne części są małymi opowiadaniami, czasem rozprawkami. Jestem świadom niedoskonałości mojego opisu reguł gry w miasto. Patrzę na nie jak zawodowiec, który wie, że wszystkiego nie wie, ale musi decydować. Pewnie dlatego rozumiem innych aktorów na miejskiej scenie. Dla nich brak decyzji jest też decyzją.

Gra w miasto okazała się sumą wielu gier na różnym poziomie decyzyjnym, o wielu strategiach i celach. Książka, gdy ją skończyłem, stała się podobna do powieści szkatułkowej. Ktoś bardzo wytrwały może ją czytać od początku do końca. Ale można też, jak w prawdziwym mieście, obejrzeć główne ulice, zajrzeć na moment do muzeum i spędzić cały wieczór na nadrzecznym bulwarze, obserwując panoramę. Jeśli mogę coś doradzić Czytelnikowi, to taki właśnie spacer po miejscach, które go interesują. Sztuka życia w mieście jako dziele sztuki spełnia się w ćwiczeniu wrażliwości estetycznej. Estetykę trzeba cenić na równi z wolnością.”

Wybitny krytyk sztuki, Andrzej Osęka, zrecenzował „Grę w miasto”.

W książce pt. „Mad Dreams, Saving Graces : Poland: A Nation in Conspiracy” autorstwa Michaela T. Kaufman’a znajdziemy fragment poświęcony konspiracyjnej działalności Czesława Bieleckiego w czasach PRL-u.

fragment Mad Dreams, Saving Graces. Poland: A Nation in Conspiracy

Marcowy artykuł Czesława Bieleckiego dla „Plus Minus” zatytułowany „Dziennik z kwarantanny naszego świata” można przeczytać tu – LINK

Książka „Głowa. Instrukcja użytkowania” to wydana w 2016 r. skarbnica anegdot, trafnych spostrzeżeń oraz cennych porad serwowanych przez Czesława Bieleckiego.

Autor zgrabnie przeplata wątki zarówno historyczne, polityczne, jak i psychologiczne, socjologiczne – a nawet – opowiastki z życia codziennego, w przyjemnej formie serwując Czytelnikowi swoje prywatne lekcje wysnute na kanwie lat doświadczeń. Uczy, jak połączyć dwie ważne funkcje naszego umysłu: myślenie i działanie.

Na temat książki można wysłuchać wywiadu z jej Autorem w Radiu Szczecin – LINK

Również w RDC wysłuchać można krótką dyskusję na temat publikacji – LINK

Poniżej kilka fragmentów z książki „Głowa. Instrukcja użytkowania” Czesława Bieleckiego.

„Jednym z paradoksów życia jednostek i narodów jest przegrywanie zwycięstw. Przyczyną jest demobilizacja, odprężenie po walce i stresie, który ją poprzedzał i jej towarzyszył. O ile odpowiedzialnością za klęski można się dzielić, to odpowiedzialność za przegrywanie zwycięstw spada wyłącznie na nas samych. Na każdą wielką decyzję składają się dziesiątki, a czasem tysiące małych. (…) Żeby utrzymać zwycięstwo, trzeba chronić się przed najczęstszymi chorobami głowy: bezinteresowną zawiścią, myśleniem negatywnym, autodestrukcją.”

„Lektury pozwalają nam zbudować własną siatkę pojęciową. Możemy potem łapać w nią to, co nas interesuje i jest tworzywem naszego własnego życiowego programu.”

„Geniusz ludzki nie jest przecież prostym, instynktownym powtarzaniem odruchów, reakcji, zachowań. Homo sapiens, który wymyślił tak doskonałe narzędzie jak komputer, daje dowód swojego upadku, gdy zaczyna rozumować jak automat i klika tylko w ikony swojej wyobraźni. Inteligencja, która nie kontroluje myśli, a wyłącznie sprawdza poprawność wykonywania procedur i instrukcji, sprowadza nas do roli kółka w maszynie.”